Grzybobranie

            Jakiś czastemu sezon grzybowy został rozpoczęty, a w niedzielę dokonała się drugaodsłona. Grzybów przywlekłyśmy całą masę, co potem niestety odczułam dośćgłęboko przy ich obieraniu, ale frajda niesamowita była. Dziś wyprawa zostałapowielona, słoneczko cudne, wiaterek porusza drzewami, trzeba iść w las. Iniech mi tu nikt nie mówi, że na grzyby się popołudniu nie chodzi, bo sięchodzi i znów koszyk maślaków i kozaczków przyniesiony został. Oczywiściemiejsce zbioru jest nad skarpą. Gdzie polazłam? Brawo, wygrywają państwoherbatę we własnej kuchni samodzielnie zrobioną. Poniosło mnie na rzeczonąskarpę. Sport ekstremalny. Nie żartuję. Skarpa bowiem jest usypiskiem gliny ikamieni porośniętych wysoką trawą, ale do tego przetykają ją swobodnie latającekamienie z pobliskiej kopalni. Więc czasem stawiałam nogę dwa centymetry niżej,a lądowała ona pół metra dalej. Uskuteczniłam więc sporo szpagatów podpartych zostami kłującymi nie tam gdzie trzeba. Ale pokłuty tyłek się opłacił, pięknemaślaki znalazłam, wzbogacając kolekcję. I sztuki do obrania.

            Wracającszłyśmy obok naszego byłego starego domu. Dom został sprzedany nie tak dawno,nawet przeoczyłam moment sprzedaży, bo najpierw było załatwianie, a potem bachdom nie nasz. I sentyment poczułam. Płot lekko czas nadszarpnął i zaprosił mniedo wejścia. Tak samo jak otwarte okno w domu, a nawet dwa okna. No jak mogłamtam nie wleźć? No nie mogłam. I umówmy się, włam to nie był, bo otwarte było,na oścież prawie, to tylko sprawdziłam czy wszystko jest jak należy. Połaziłam,powspominałam, kurz z parapetu starłam i wyskoczyłam z powrotem na ogród. Żeprosto w dziką różę, to pominę, coś miałam talent do kłujących rzeczy poprostu.

            Bo ktopowiedział, że ma być zawsze jak ustawa przewiduje?