Imigranci . Otwarte ramiona, czy won hołota?

Problem imigrantów ostatnio każdego, kto choć trochę ogląda i czyta wiadomości rozpala do czerwoności. Inni są za, otwierają własne lodówki prawie że, inni by z widłami poszli. A ja jestem za, a nawet przeciw, czyli jak zawsze niezdecydowana, jak zawsze okrakiem. Ostatnio nawet się z Osobistym posprzeczałam o nich. A czemu? A no bo przeczytaliśmy oboje tekst o tym, że człowiek paskuda, że nasi imigranci otrzymali pomoc, a my się wypinamy. I jak tym razem byłam na tak, jako że zgadzam się z tym tekstem, on na nie. Bo nam się ludzie pomylili. On mówił o szaraczkach, którzy uciekli spod ruskiej granicy na zachód i zostali wyrobnikami za byle jakie pieniądze dawane za najgorszą robotę, a mnie chodziło i ęnteligęcję, która zasiliła szeregi naukowe zachodu, wycierała sobie pysk prześladowaniami politycznymi i tych faktycznie inteligentnych, wykształconych ludzi, którzy musieli uciekać. Bo oni dostali pomoc faktyczną. I tak od słowa do słowa, kiedy to już ustaliliśmy, że mówimy o tym samym, tylko innym, padło moje zdanie, że problem imigrantów to nie powinien być problem u nas. To powinno się rozwiązać u nich. Potrzebna jest pomoc, jasne, ale nie taka, że otwieramy granice, wpuszczamy, jak popadnie, kogo popadnie i dajemy pieniążki za free. Nie taka, że media pokazują skrzywdzonych, biednych ludzi (nie przeczę, że część z nich naprawdę ucieka i pomocy potrzebuje, ale wielu jest na pewno tych, co przyjechali i liczą na cud. Osobisty widział wywiad z imigrantem, a może raczej wypowiedź, że w tymczasowym obozie dla uchodźców jest im źle, bo paskudne warunki i "to ma być Europa?" Jak się nie podoba, to won do siebie, skoro tak źle jest, jak jeść dają i na łeb nie kapie). Pomoc powinna trafić do nich, zacząć u źródła. Jasne, nie po chrześcijańsku i nie po amerykańsku, czyli nie ogniem i mieczem albo narzucaną demokracją. Tam potrzeba mądrej nauki, mądrego przewodnika, mądrej pomocy. Ich trzeba nauczyć, jak żyć, jak sobie radzić. To robota dla sztabu psychologów, terapeutów, nauczycieli i charyzmatycznych przywódców, którzy pokażą, co jak i dlaczego. I problem rozwiąże się sam. I nie obchodzi mnie, że to kosztuje. Jasne, ale pomoc zorganizowana dla nich tu też kosztuje. Masę kasy i nerwów. Bo otwarta, cudowna, miodem i mlekiem etc płynąca Polska zaraz sobie nie poradzi z islamem, muzułmanami, buddystami i innymi, a szary polski obywatel zwieje na zachód, żeby tam było lepiej. I problem imigrantów się rozszerzy. Na polskich emigrantów. Tylko gdzie my pójdziemy, skoro inne państwa takie przychylne nie są?