Wysiadam

     Będzie tona marudzenia, więc jak ktoś nie chce się podołować, może sobie spokojnie odpuścić.
     Dwa tygodnie temu przestałam karmić i wszystko było ok. Ograniczałam karmienia powoli, więc piersi miękkie i luz blues. Do wczoraj, kiedy piersi zaczęły mnie boleć i mi się porobiły cuda. Piję szałwię, by się pozbyć, masuję, też już do bólu, ściągam tyle, by sobie ulżyć. I płaczę z bólu.
     Córa marudzi, prawdopodobnie zęby wróciły, ale teraz ze zdwojoną siłą. Są noce, kiedy śpi pięknie do rana, a są noce takie, jak dziś. Kiedy od 12 jest płacz na zmianę z chwilowym spaniem, bardzo niespokojnym. Nie chcę jej zawczasu faszerować przeciwbólowymi i tak sobie cierpimy we trójkę, bo jedyny sposób na choć półgodzinne drzemki Córy jest zabranie jej do nas i położenie na brzuchu. Więc Osobisty ją dziś tulił, a ja płakałam obok, bo bolało, jak tylko mnie dotknęła.
     W dzień Córa płacze, jak mam ją na rękach, jak ją odkładam, jak Babcia wychodzi, a największy ryk to jest wtedy, jak wychodzi Osobisty. A do pracy iść przecież musi. Właśnie, do pracy. Dziś miał mieć urlop to poszedł do pracy, bo musiał.
     Mam dom do sprzątnięcia, o odkurzanie prosi się od poniedziałku i nie mam jak, bo jak Córa nie śpi, to wisi mi na nodze, ramieniu, biodrze... A jak śpi to nie dam rady. I wkurza mnie ten syf niepomiernie. Jeszcze do tego dziś się w korku wystałam, wczoraj na spacerze zmokłam i zmarzłam.
     Ach, no i wisienka na torcie. Mamy jesień, więc znów zaczynamy batalię ze złymi rachunkami po zawieszeniu linii telefonicznej. Yupi...