Kobieta pracująca

            Nuda jestnajgorszym wrogiem człowieka. Każdy szuka sobie zajęć, by jej nie było, byzabić czas, choć, jak gdzieś przeczytałam, nikt nie wie jak go wskrzesić. Samaw pewnych okresach życia chciałam się po prostu ponudzić. Nie miałam kiedy. Mójczas podzielony był między studia i pracę w domu dziecka, potem między dwakierunki. Zawsze coś się działo. Do tego życie towarzyskie, (owszem, było :) ),no i domowe obowiązki. Czas się znajdował. Po prostu.

            Tymbardziej zastanawia mnie postawa życiowa, bo to już styl życia jest, niektórychosób. Nie pracują, w domu obowiązków nie mają, bo albo mają panienkę służebną,że się tak wyrażę, co posprząta, ugotuje, na zakupy pójdzie i dzieckaprzypilnuje, albo mają rodziców co za nich zrobią wszystko. Dziecko do pilnowaniaoczywiście w tych skrajnych przypadkach, gdy czas na to pozwala, a z reguły niepozwala. Bo… No właśnie, jakie „Bo”? Co można robić całymi dniami, jeżeli niema się obowiązków? Nawet malowanie paznokci odpada, bo od tego jest specjalnamanicurzystka. Często kobiety takie nawet telewizji nie oglądają, bo czasu imbrakuje. Mało tego, na koniec dnia są zmęczone. Nie ma mowy o wyjściu z kimś naplotki lub na kolację z ukochanym. Bo one są zmęczone. Czym pytam? Chyba pracąco się zowie „nic-nie-robiłam-cały-dzień”. Tylko, że nawet tej pracy częstonazwać nie umieją.

            U mężczyznta postawa rzadsza mi się wydaje, a jak już to oparta jest na lenistwie doktórego panowie z rozbrajającą szczerością potrafią się przyznać. W końcu nicnie robienie też jest sztuką. A kobiety takie co robią? Strzelają focha, gdy imsię zarzuci, że nic nie robią. Wszak to kobiety ciężko pracujące są. To jaknazwać w takim razie kobietę, co ma etat i jeszcze w domu pełno obowiązków? Ijeszcze czas ma na spotkanie z przyjaciółmi i życie prywatne, o dziecku niewspomnę.