Porwanie

            Wczorajporwana zostałam. Wyprawa krótką miała być, ale… No przecież po własnychśladach się wracać nie będziemy, a ja wiem jak dojechać do domu naokoło. Takteoretycznie wiem. Po paru kilometrach spasowałam, nawigacja włączona, jedziemydalej. Tak… Polna droga, zawracamy, powtórki z rozrywki nie robimy, autko dowertepów nieprzystosowane. Droga inna się znalazła trzysta metrów dalej, główna!Nie znoszę nawigacji. Każe skręcić w lewo, my jednak wolimy w prawo,przeczucie. Mój osobisty Mężczyzna oświadcza, że się zgubiliśmy. Zaraz, ale tomnie porwano!! Dobra, jedziemy dalej, widzę znajomą miejscowość, nawigacjaprotestuje, ja każę skręcić. Ciemny las, ale ok, wiem gdzie jestem. Mniejwięcej. Z nakierowaniem na mniej mimo wszystko, ale cóż. Najwyżej ładne miejscena pochówek będzie. Czarny humor mnie dopadł, bak przypustawy, więc mnienatchnęło. Nawigacja znów każe jechać nie tam gdzie ja, w końcu pada jejbateria. No brawo, albo nas wyprowadzę, albo z porwania wyjdzie katastrofa…

            Do domudotarliśmy w wyśmienitym nastroju. Ja jednak lubię być porywana.