Małżeńskie w łóżku, i nie tylko, rozmowy

Jedziemy sobie autkiem, coś tam o Adwencie mówimy, a nagle Osobisty:
- A środa popielcowa to już była?
Osłupiałam, coś mi przemknęło przez myśl, spojrzałam na niego i:
- Możemy uznać, że nie było tego pytania?
- Tak - parsknęliśmy śmiechem, a jak się uspokoiliśmy, to ja do niego:
- Wiesz co sobie pomyślałam po twoim pytaniu? Że zwariowałeś, bo przecież popielec to tuż przed świętami...

Chyba powinniśmy odpocząć.

Wieczorem, leżymy w łóżku.
- Powiedz mi, mam sobie kupić te książki, czy nie?
- Skarbku, nie mamy miejsca... może czas pomyśleć o czytniku?
- Czytnik, prych, takie bezduszne stworzenie, a gdzie dotyk kartek, zapach...
- No... paskudny zapach farby.
- A bo ty czytasz naukowe, one śmierdzą - chichram się.
- No bo najtańsza farba. Ale pomyśl o czytniku, ile książek na raz. No i wychodzi taniej, niż półka. I się nie kurzy.
- Ale na książkach ma leżeć kurz - Osobisty parska śmiechem. - To znaczy no wiesz... Nie, że nie czytane... Ech, wcale mnie nie rozumiesz. Foch. - zero rekacji. - No foch.
- No to śpię, jak foch - i się śmieje ze mnie. Podelec.

Zakończyła się na ogólnej głupawce. I na tym, że mój niedobry mąż mnie nie rozumie i chce dać czytnik, zamiast pozwolić wdychać kurz książkowy ;) kto kocha książki, ten zrozumie. Ech, czemu ja wyszłam za inżyniera...