Zima, zima, zima

     Przelotne opady okazały się na tyle nieprzelotne, że nas troszkę zawaliło. Dziś dopiero śnieg zniknął. W niedzielę, jako że koła same wymienić się nie chciały, do kościoła poszliśmy gdzie indziej i na piechotę. Dziś do miasta na zakupy też piechotą z Córą. Jak ja kocham mój wózek. Wózek zwany landarą w lecie, czołgiem i innymi pieszczotliwymi sformułowaniami w zimie jest najlepszym wózeczkiem. Jak widziałam, jak inne wózki, z małymi, plastikowymi czy piankowymi kołami brną przez małe zaspy, grudki śniegu to aż sprawdzałam, czy idę tym samym chodnikiem. No szłam, ale wózek Córy przechodził, jak po gładkiej powierzchni. No i spory, Córa się mieści w swej nieukochanej kurtce czy kombinezonie. Niniejszym wózek z samochodu czeka do wiosny lub na centrum handlowe. O ile do niego dojedzie.

     Królik nazwany Szczęściarzem został już też nazwany Dezerterem. A teraz mówię o nim Menda Zatracona. Ucieka mi zbój, ciągle i wciąż, choć nie wiem, którędy, przecież ja tam ledwo rękę wciskam...