Marsz dla życia i aborcja

Jak pamiętacie, w Krakowie, podczas Parady Smoków był Marsz dla Życia i Rodziny i mieliśmy to nieszczęście widzieć cały. Mnie manifestacje denerwują wszystkie, drażni mnie 20% robiący złą sławę reszcie. I tak samo reaguję na gejów, lesbijki, kobiety oszukujące pracodawców odnośnie ciąży, antyaborcyjnych i całą resztę. Po równo. Chodzi mi o tych krzykaczy i wrzaskliwców, do normalnych nic nie mam. I gdyby Ci sobie szli i głosili te swoje hasła, to by mnie aż tak nie wkurzyli, ale oni szli z dziećmi. Po co? Bo lepiej działa? No na mnie na pewno, ciśnienie pod obłoki. Jak usłyszałam, jak pieją z zachwytu nad tekstem dziecka: "Jak się rozwiedziesz, to dziecko zawiedziesz" to myślałam, że mnie szlag jasny trafi na miejscu. Po pierwsze dziecko ktoś tego nauczył, a nie że takie genialne, a po drugie, pewnie, lepiej być razem, niech dziecko widzi kłótnie, niech rodzic leje, poniża, ale dziecko nie będzie zawiedzione. Brawo.
Kolejne. Transparent Stop masturbacji czterolatków. Czy jakoś tak. A bo czemu, pytam? Bo to ZUO. ZUO przez wielkie Z. Tia... A że rozwojowe, to jakoś zapomnieli, bo przecież chwytliwe i bijmy dzieci po łapkach i wpędzajmy w jakieś chore kompleksy.
Ja już pominę, że podobno rozdawali dzieciom (!) figurki 12 tygodniowych płodów. Dobrze, że mieli koło siebie policję, bo bym zabiła na miejscu. W afekcie. Zero wyobraźni. Ale oni życia i rodziny bronią.

Aborcja to ciężki temat. Chciałabym dożyć czasów, kiedy nie będzie regulowane przez prawo, kiedy można, ale dojdzie, kiedy nie można, np po 12 tygodniu. Kropka. Koniec, Wcześniej, niech to będzie sprawa sumienia każdej kobiety i mężczyzny, bo na Boga, to decyzja wspólna powinna być. Nigdy nie potępię kobiety, która usunie dziecko z gwałtu,czy  niepełnosprawne. Że może oddać? Jasne, może. Pracowałam w domu dziecka, zawsze można. Ale skoro pracowałam, to znaczy, że jakoś ta adopcja nie działa, bo nadal domy dziecka są.

W niedzielę podeszła do mnie pani pod kościołem, że zbierają podpisy pod ustawą antyaborcyjną. Nie podpisałam oczywiście, jako matka. Jako kobieta. Drugi raz też podeszła. Usłyszała, że ja mówię nie i myślę nie, więc ma nie podchodzić trzeci raz. Nie podpiszę nigdy. Nie w myśl: to moje ciało, a w myśl, to moje sumienie. Moje. I moje przeżycia potem. Nie państwa, nie prawa. Moje. I nigdy nie powiem, że ja bym nie usunęła. Bo tego nie wiem. Bo nie przyszło mi decydować. Piszę to z pełną świadomością, jako kobieta leżąca w ciąży, bojąca się pójść do toalety, by znowu nie zobaczyć krwi.
Zabrońcie kobietom usuwać płody w klinikach. Zrobią to u znachora, nałykają się tablet z netu... Ale obronicie życie poczęte. Kobieta przecież niech umrze od złego przeprowadzenia zabiegu. Przecież to ona jest zła. Niech odpokutuje.