Zakaz zbliżania

Doigrałam się. W końcu ktoś postawił sprawę jasno i zakazał mi zbliżać się do ludzi. Jestem niebezpieczna. I uzbrojona chyba też.
Mam zakaźne zapalenie spojówek. Syn mi sprzedał. I siedzimy sobie oboje jak te króliki albinosy, z zakazem zbliżania się do ludzi.
I nawet czytanie mi nie wychodzi, bo po chwili oko doskwiera.


A poza tym to mam mały problem. Problem ma cztery łapy, ogon, kupę futra do miziania i jajeczka pod ogonem. I to właśnie z nimi jest problem, bo marzec mamy i kot znaczy terytorium. U nas też by chciał, ładuje się na wystawioną pościel, do domu też wchodzi, jak do siebie. I ja bym go chętnie przygarnęła. Tylko z drugiej strony wiem, że on przybłąkał się do składu budowlanego i oni mu tam dają jeść i jako tako o niego dbają. A on przychodzi do nas na michę, myzianie, czasem mu jakiegoś dreda rozczeszę lub obetnę, kleszcza wyjmę... Z moją kocicą jest nieźle, on nie jest agresywny, nie rzuca się, jak ona podejdzie, gdy on je i ona jakoś go toleruje. Rozmawiałam już z gminą i weterynarzem i mogą go razem wykastrować, w sensie z funduszy gminy. A ja się troszkę boję, że ktoś będzie miał pretensje, że się wcinam. Oczywiście, chcemy ich poinformować, że można go wykastrować, ale i tak mi dziwnie.