3 miesiące

            Dominiczkadziś kończy 3 miesiące. Właśnie krzyczy na mnie, więc się poprawiam, skończyłao 0.55 w nocy. Tydzień temu byłam z nią do szczepienia i dowiedziałam się, żemój Skarb Mały waży 5960 i ma 66 centymetrów. Co chwilę odkładam jakieśubranka na kupkę „za małe, do odłożenia dla rodzeństwa”. Co chwilę też widzę,jak się zmienia, ile nowych rzeczy potrafi. Ostatnio zakochuje nas w swoimśmiechu. Śmieje się głośno, długo i zupełnie nie do uchwycenia, bo śmiech irechotki urywają się, jak tylko próbujemy je nagrać. Podnosi już głowę, jakleży na plecach, a w leżaczku to już barki jest w stanie, ale ja udaję, że niewidzę, bo nie jestem jej w stanie powstrzymać, a nie bardzo już powinna cośtakiego robić. Jednak najlepszą zabawą pozostaje chlapanie wodą w kąpieli.Wanienkę wstawiamy już do dużej wanny, a ona chlapie, chlapie i chlapie,najlepiej zachlapać sobie całą buzię, a jak jeszcze wpadnie coś do ust, to jestw ogóle super.

            Wiosnaprzyszła, zdecydowanie, nawet przylaszczki widziałam, bo w sobotę pojechaliśmyna nasze fundamenty, przez tamten piękny las. A że akurat nie ja prowadziłam topopodziwiałam sobie te niebieskie połacie. Ach… Ze względu na to, że sięzrobiło ciepło, nie trzeba się tak ubierać, jesteśmy prawie cały czas nazewnątrz. Wychodzimy do ogrodu, Domin zasypia w wózku, oddychamy świeżympowietrzem. Kocham ten nasz ogród, który mi oszczędza kilometrów. Wychodzimy ijuż. No i zawsze w razie draki można wrócić. Dziś zamierzam umyć samochód. Bowoła już o pomstę do nieba. A pewnie w środę umyję mężowski, bo w moim pusto wbaku, więc będę jeździć jego, a brudnym nie mam zamiaru. Czeka nas więc kolejnabytność na świeżym powietrzu.