Pro-ana

            Pod tąnazwą kryją się blogi anorektyczek lub kandydatek na takowe. Kobiet, dziewczyn,czasem dzieci, ogarniętych manią odchudzania, a nawet, nie nie boję się tegosłowa głodzenia się.

„1. Jeśli nie jesteś szczupła, to znaczy, że nie jesteśatrakcyjna.
2. Bycie szczupłą jest ważniejsze od bycia zdrową.
3. Będziesz się głodziła i robiła wszystko, co w Twojej mocy, aby wyglądaćcoraz szczuplej.
4. Nie będziesz jadła bez poczucia winy.
5. Nie będziesz jadła niczego bez ukarania siebie za to.
6. Będziesz liczyła każdą kalorię i ograniczała ich ilość.
7. Najważniejsze jest to, co mówi waga.
8. To proste: chudnięcie jest dobre, a przybieranie na wadze - złe.
9. Nigdy nie jesteś „zbyt” szczupła.
10. Bycie szczupłą i niejedzenie są dowodami silnej woli.
11. Waga jest wskaźnikiem moich codziennych sukcesów i porażek.
12. Wierzę w perfekcję i chcę ją osiągnąć.
13. Droga do szczęścia jest stawaniem się kimś lepszym niż wczoraj.”

            To takimały wyrywek tego, co można znaleźć na tych blogach. Więcej nie przytoczę, jakktoś będzie chciał, to znajdzie bez trudu, jest tego naprawdę dużo, za dużo.

            Co leży upodstaw? Jak bardzo trzeba w siebie nie wierzyć, ile krzywdzących słówusłyszeć, by doprowadzić się do takiego stanu? Anoreksja często wynika z brakupoczucia kontroli nad własnym życiem. Obsesja wagi ma dać to poczucie. Kobietama wiedzieć, że coś od niej zależy, że coś potrafi i dokona czegoś, na co staćniewielu. Zdrowie jest nieważne. W lustrze widać tylko tłuste ciało, nawet,jeżeli otoczenie widzi to inaczej. Jedzenie to koszmar, coś, co brudzi odwewnątrz, a więc jest niepożądane. Umysł zaplątany w sieć urojeń, przyrzeczeń,zakazów i nakazów. Przed oczami kalorie i waga, waga, która nie chce pokazaćzera, gdyż to jest ich waga wymarzona.

            Nie makobiety całkiem z siebie zadowolonej. Zawsze jest coś, co chce się zmienić,najczęściej schudnąć. Obrazy, którymi zarzucają nas wszystkich media lansująchudość, bo to nie jest ciało szczupłe, a chude. Kobiety bez piersi, ze sterczącymikośćmi stają się symbolem seksu i piękna. Niejedna za tym poszła i uczyniła zanoreksji przyjaciółkę.  By już nieusłyszeć słów potępienia swej figury, by mieć kontrolę, by czuć się piękną ipożądaną. Jak jest naprawdę? Nie ma tu żadnej kontroli, jest jej utrata,całkowita, trudna do pokonania. A ich pragnienie jest chore. A ta chorobakończy się śmiercią…