Manifest jeszcze nie matki

Nie wiem jeszcze jak będzie, gdybędzie dziecko. Wiem natomiast, że będę wywalała przez okno za dwa pytania skierowanedo mojego dziecka. Najpierw oczywiście będzie słowna prośba, a dopiero potemwywalanie. Bez względu na to, kto o to zapyta.

Pierwszym takim pytaniem jest „Amasz już narzeczoną/ narzeczonego?” skierowane do małego dziecka. Po pierwszewprowadza dziwne poczucie, że tego narzeczonego mieć trzeba, a skoro się go nieposiada to się jest gorszym. Poza tym czy ktoś się zastanawiał w ogóle do kogoto mówi? To jest dziecko i jako takie nie interesuje się płcią przeciwną, nie wtym sensie przynajmniej. Wynika to z podstawowych praw rozwoju człowieka. Apotem, gdy dany człowiek ma lat piętnaście to cała ta zgraja pytających woła o pomstędo nieba bo to dziecko jeszcze a amory mu w głowie. A kto to zaczął?

Drugim głupim pytaniemnarażającym zadającego na szybkie wyjście z mojego domu jest „ A kogo bardziejkochasz, mamusię czy tatusia?” Litości!! Dziecko kocha rodziców po prostu, bosą, bezwarunkowo i nie stopniuje tej miłości. Wymaganie od niego takiej odpowiedziwprowadza chaos i niepotrzebny stres, bo przecież jak powie, że mamusię totatusiowi będzie przykro i na odwrót a pytanie jest proste, trzeba wybrać. Poco pytam? Nie można przyjąć z góry, że dziecko rodziców kocha po równo?

Prócz tych pytań do szewskiejpasji jak sądzę doprowadzi mnie każde zdrabnianie w stylu „źjeś ziupkę?”, „jakamajutka jąćka” i tarmoszenie za policzki z przesławnym „a tiutiutiutu”. Nieżyczę sobie, by moje dziecko miało wadę wymowy przez skretynienie niektórychdorosłych. To tyle mojego manifestu.