O tarasie

Mamy taras. No dobra, mamy kupę ziemi założoną deskami, co się tarasem zwie. Pominę, że wczoraj przyjechała moja mama i mi pół tego tarasu wyplewiła. Miałam dużo plewienia, to mam jeszcze więcej, bo zasadziłyśmy tam aksamitki,. A tak pięknie tam perz rósł... Miałam nie narzekać, pięknie jest, leżak jest, książkę można poczytać, ale słońce też jest. Pełne. Od rana do nocy. I tu pojawił się problem. Chcieliśmy kupić żagiel i w ten sposób zacienić, ale toto trzeba składać, jak jest wiatr, a u nas spokojnie może być kielecki przystanek, bo piździ, jak głupie. Żagla szybko i ładnie się złożyć nie da i ręka nad przyciskiem "kup" zawisła, zmieniła miejsce na krzyżyk i nadal mamy słońce na tarasie. A miał być żagiel na rurze zamontowany, to rury nie będzie.
Wczoraj mówiliśmy o piwnicy i mam obiecaną norkę Hobbita, choć może niekoniecznie z okrągłymi drzwiami, a dziś olśniło mnie tarasowo. Googlałam zasłony na taras, coś na kształt namiotu, ale z drewna z zasłonami, to się szybko zwinie do drąga, rury, czy co tam będzie to trzymać i ładnie wygląda. Ale zobaczyłam coś innego.

Zdjęcie pochodzi ze strony http://www.archdaily.com/421607/green-screen-house-hideo-kumaki-architect-office

Zakochałam się. U nas będzie to musiało wyglądać ciut inaczej, ale chyba zrobimy właśnie takie zarośla. Już nawet roślinki wybrałam.
Tylko kurczę, trzeba choć taras zrobić docelowo, a potem jeszcze kolor na elewacji. I entuzjazm od razu klapie. Pomysł jednak jest, a to już dużo, bo myśleliśmy nad tym bardzo długo.