Kiedyś marzyłam, żeby Osobisty skończył jak najszybciej górę. Chcieliśmy jechać na wakacje na Chorwację. Mieliśmy zrobić taras i kupić kominek, bo stary nam pękł. Takie mieliśmy plany.
A dziś chciałabym na spokojnie się koło niego położyć i przytulić. Chciałabym z nim pójść na spacer, choćby po tych samych ścieżkach.
10 marca poszedł na trening. I zerwał ścięgno achillesa. 13 miał operację. Teraz jest w ortezie, przynajmniej do końca kwietnia, jak nie dłużej. Z pół roku rehabilitacji, której jeszcze nie może zacząć. A ja tęsknię za drobnostkami.
Złamanie kostki w lato pokazało mi jak ważne są drobiazgi. Do dziś pobolewa...ale mobilność i wolność ruchu o niezależności nie wspominając to naprawdę coś wyjątkowego.
OdpowiedzUsuńCierpliwości i zdrówka życzę!
Niby taka mała rzecz, a jak potrafi wszystko zmienić, prawda?
UsuńOstatnio dumałam nad tym, jak tęsknię może nie za 2019, bo był dla mnie tragiczny, ale za wcześniejszymi latami. I zastanawiałam się, czy będzie jeszcze normalnie. Żebyśmy znowu mogli cieszyć się drobiazgami.
OdpowiedzUsuńDużo zdrowia dla Osobistego! Dla Was wszystkich.
Musi być, bo inaczej zwariujemy. Choć ja już chyba nie wiem, jak to jest "normalnie"
Usuń