Świąteczny koszmar

            Wszystkozaczęło się w Wielki Piątek. Poszłam zrobić sałatkę. I zrobiłam, ale najpierwmusiałam naprawić odpływ ze zlewu, który wziął i się zepsuł. Rura spadła izaliczyłam potop w szafce.

            Następnydzień był spokojny. Aż do momentu, gdy z mamą usiadłyśmy i stwierdziłyśmy, żejuż po robocie. Chciałam jeszcze zobaczyć, czy ciasto się siadło. A tu potop.Tym razem w lodówce. Przestała chłodzić. Zamrażalnik pełen, w lodówce dwiesałatki, ciasto, masa wędliny. Ogólnie masakra. Na szczęście na korytarzu stałastara lodówka, robiąc za składzik narzędzi. Została wymyta, włączona, buczy,ale działa. Ostatnia próba włączenia tej zepsutej, po sporym kopniaku jejwymierzonym, zadziałała. Ale placek niestety troszkę w płynie. Zresztą wmazurku lukier się całkiem wsiąkł. A dekorowałam z pół godziny…

            Rano zeSkarbem wybrałam się na obiecaną w Wigilię jeszcze Rezurekcję. Idąc z powrotemnogi się pode mną ugięły. Na drodze leżał kot, potrącony. Przed oczami stanąłmi mój kot, który zginął w czerwcu. Innej drogi nie było, musieliśmy koło niegoprzejść. A on oddycha i rusza się! Nie zastanawiając się długo zdjęłam kurtkę igo zabraliśmy. Za nami szła kobieta, która miała powiadomić potencjalnegowłaściciela, gdzie kot. A kot grzecznie leżał, miauczał, nie ruszał tylnyminogami. Byłam przekonana, że przetrącony. Ale w domu Skarba spokojnie usiadł iposzedł spać. Właścicielka odebrała go o 11. Jedno kocie życie uratowane.

            Do bilansudodać należy jeszcze mój przerżnięty palec, bo nóż mięsa do sałatki ciąć niechciał, ale do mojego palca wlazł… Liczę, że poniedziałek obejdzie się bezstrat żadnych i przygód też mi oszczędzi.