Kocham jeździć!

W ciąży będąc porzuciłam kierowanie samochodem na rzecz jazdy w trybie "pasażer". Oczywiście, do miasta (czyli na zakupy 2 km od domu jeździłam), ale dalej nie. Stało się tak po tym, jak prawie zagarażowałam facetowi w bagażniku, bo "byłam pewna, że się zatrzymałam". Teraz do jazdy wróciłam.
Osobisty z delegacji wracał w nocy. By zaoszczędzić mu dwóch godzin jazdy, umówiliśmy się, że po niego pojadę na wyjazd z autostrady. Około 1 w nocy. Obudził mnie, jak wylądowali, zebrałam się w miarę od razu, bo bałam się, że nie wyjadę spod domu, a i przejazd plus minus parę minut daje. Wsiadłam, wyjechałam bez problemu, radio, a tam... Enej i Radio Hello. Zaśmiałam się do siebie, bo bosko się jechało, choć co za "dobry deń" o 1 w nocy? Oj, super się w rytm jechało. Pusta droga, cała moja, dopiero w lesie zwolniłam, bo trochę śniegu leżało, a jakieś zwierzątko mogło uznać, że ma większe prawo być tam w nocy, niż ja. Raz już hamowałam przez sarną, dziękuję, wolę nie.
Oczywiście powtarzałam sobie, żeby nie jechać na pamięć, więc... pod kościołem zawróciłam i pojechałam w końcu dobrze.
Naczekałam się na nich około pół godziny, podobno się pytali, czy się nie bałam w szczerym polu. A niby czego? Mordercy, gwałciciele i złodzieje raczej przy domach. I nie w takie zimno. A sarny to się nie boję.