Zajawka

Jak się powiedziało A, to trzeba powiedzieć B. A jak już dzieci mówią "nie marudź, bierz się do roboty, bo samo się nie zrobi" i deklarują zostanie na obiad, to trzeba zakasać rękawy. Zakasałam.

Kiedyś wyjdę stąd z podniesioną głową. Zostawię za sobą wszystkie kłótnie, przykre słowa, lęk, który staje się namacalny i powoduje ból w klatce, zabierając oddech. A oddech jest przecież taki ważny. Wdech, wydech, wdech, wydech… Systematycznie, równo, powoli i szloch nie wyrywa się z gardła. Tylko łzy znaczą poduszkę i wsiąkają w miękkie kocie futerko. Bezgłośnie, bo głośno mi nie wolno. Przecież nie będę się znów mazać, nie dam mu tej satysfakcji. Tak bardzo boję się szeptów w nocy, tak bardzo ich nienawidzę. Tak, to dobre słowo, nienawidzę, jak mówi do siebie, bo z niego wtedy wylewa się czysta nienawiść. Po co mu to było? Po co mu była rodzina? Nie wiem. Nie chcę pytać. Podejrzewać, to jedno, a wiedzieć i usłyszeć, drugie.

Kiedyś cię stąd zabiorę, kicia, znajdziemy sobie małe mieszkanko. Pokój w drewnie, kominek, wygodny fotel. Okno na świat, taki nasz, spokojny, bez strachu, czy awantura wybuchnie dziś, czy jutro. Bez pilnowania każdego słowa, by nie urazić pana i władcy, by mama nie cierpiała, by nie musiała mnie bronić. Bez gaszenia światła, bo przeszkadza, bo rachunki. I bez podejrzeń o to, że jestem w ciąży.

Byle skończyć szkołę, pójść na studia, złapać pracę. Przestać być zależną.

Kiedyś wyjdę stąd z podniesioną głową.

Musiała grać na czas, bo jeżeli on jest włamywaczem, to może się chcieć pozbyć świadka. Ogródek Dagonowie mają dość spory, jeden kopczyk więcej, czy mniej, nie zrobi różnicy, a jak dobrze rozplanuje, to nawet kopczyka nie będzie, albo dołoży kamieni i będzie świetny początek ogródka skalnego. Nie chciała skończyć jako nawóz dla rozchodników. Tylko komórka była na stoliku, a on stał tuż obok. Ciężkimi przedmiotami pod ręką też nie dysponowała. Nie miała szans w bezpośredniej konfrontacji, musiała coś wymyślić, by uśpić jego czujność. A może się przy okazji czegoś dowie, co może się potem przydać w przyskrzynieniu drania?

- Mieszkasz, kotku? Ciekawe, że wcześniej cię tu nie widziałam. Kim jesteś?

- Marcin Dagon, coś jeszcze? – żeby być przesłuchiwanym we własnym domu… Dziewczyna chwilę stała jak wryta. Świetlana przyszłość, w której państwo Dagon dziękują jej za uratowanie drogocennych przedmiotów, a on stoi w pomarańczowym kombinezonie i skutymi nogami i rękami odeszła w niebyt. Nie ważne, że takie stroje to raczej w filmach i to nie polskich.

To dwa fragmenty tego samego. Myślę, że po raz pierwszy i ostatni tu. Dziś powstało 18 stron, choć w sumie nie dziś. Tekst leżał na dysku, teraz go ciut przerabiam, dużo dopisuję, redaguję to, co redakcji wymaga. Stąd praca idzie szybko. Temat trudny, bo mocno oscylujący koło przemocy w rodzinie, tej niewidocznej, psychicznej, ale będzie też zabawnie, bo nie samym dramatem człowiek żyje.