Skrajnie fatalny dzień

Pojechaliśmy na badania. Spokojnie się odbyły, a potem hematolog. Nie ma go. Inny mi nie wystawi zaświadczenia, że mogę rodzić naturalnie, bo mnie nie zna. I ja to rozumiem, jak ma się podpisać pod czymś, za co musi wziąć odpowiedzialność, jakby co. Pan doktor "mój" będzie jutro. Od 9. Oczywiście w przychodni milion osób, ja przed nimi mam być. Masakra. No i jazda znów, a blisko to to nie jest. Ubezpieczenie prywatne wysiadło. Nie znaleźli terminu. Pojechałam więc do swojej pani doktor, żeby mi wystawiła skierowanie, bo ta wizyta w szpitalu, na NFZ, a ja miałam skierowanie prywatne. Nie przyjęła mnie. Siąść i płakać.
Butów Córze też nie kupiłam, kapci w sensie, bo na ileś wzorów nie było rozmiaru.
W domu się wkurzyłam, zadzwoniłam do tej przychodni, gdzie byłam u hematologa z prośbą, by mnie wcisnęli, bo ja tylko zaświadczenie. Wybrałam numer wizyty komercyjne, choć jak byłam w październiku, to pan doktor sam mówił, że pacjenta na styczeń rejestrował. Ale komercyjnie jest miejsce. W takim układzie jedziemy w piątek. Ciekawe, ile nas skubnie. Ale i tak każę sobie fakturę wystawić i się starać o refundację będę z ubezpieczenia.
Za kasę w tym kraju da się wszystko. Szkoda, że nie każdego stać, żeby sobie taką opiekę załatwić i mieć specjalistę, jak potrzebuje.