Śpiąca Królewna

O przedstawieniu prawie, że zapomnieliśmy, a dzieciaki nawet nie prawie, bo zapomniały. Na próbie po premierze totalne rozprężenie, masakra. Oby im przeszło, bo więcej dzieciaków będzie na mnie patrzeć wilkiem, nie tylko jeden chłopak, któremu kazałam się ogarnąć, albo wyjść, bo rozwala wszystko swoim zachowaniem. Jakby wzrok mógł zabijać, to leżałabym martwa, ale podziałało.
Ale premiera udana, choć ja widziałam tylko zza sceny, jako pomoc techniczno- przy wnoszeniu łóżka, garderobiana, bo musiałam dzieciaczki przebierać z sukien dam dworu na tutu i z powrotem. Nerwy już na próbie, bo mamy wejść o 11, a tu nam inni zajęli, bez zgody i wiedzy pani dyrektor. Jak nas wpuścili, to dzieciaki były już ugotowane, ale jako tako grały. Za to występ... Bajka. Scena jednak mobilizuje. Do muzyki, równo, niektórzy pierwszy raz w ogóle. Wiem, bo widziałam na próbach. No i te kostiumy... Szyte na miarę, na przedstawienie, przez mamę pani prowadzącej. Chciałabym tak wspierać dzieci, jak ona to robi.
Po przedstawieniu ciutek się nad ziemią unosiłam, ale nie tylko mnie się podobało. Mega pozytywnych komentarzy, duży zachwyt. Jeszcze tylko występ 14 czerwca, w ramach zakończenia roku i zasłużony odpoczynek. Inni soliści, trochę inny układ, znów musimy się nauczyć, jak kogo przebrać, ale damy radę, jutro próba ze strojami, bo bez nich to ja nie kojarzę, kto jest kim ;) A od września nowa przygoda.