Dzieci mnie wykończą

Ledwo na oczy już patrzę, a tu Osobistego nie ma, bo dopiero z pracy wyjechał. Co też powoduje u mnie łez fontanny prawie że... Dobrze, że było wolne inne ramię, choć wirtualne i jeszcze zdjęcie morza na pociechę dostałam (nie, że lubię jako takie, ale morze to żaglowce, a jeszcze dostałam zdjęcie pomnika z Westerplatte, więc już całkiem morsko).
Ale po kolei...
Rano w końcu ulitowałam się nad marchewką i buraczkami z ogródka. I tak do 13 prawie je obrabiałam, gotowałam, obierałam, kroiłam i wkładałam do słoików. Potem po dzieci do przedszkola. I wygoniłam ich na pole, bo taka piękna pogoda, szkoda zmarnować. Patrzę na okna i mówię Córze, że brudne strasznie i jutro muszę umyć. A ona do mnie, żebym zrobiła to dziś i odjęła sobie zajęć na czwartek, bo oni i tak na polu są. No to się wzięłam. Umyłam wszystkie od zewnątrz, na kiju, a potem guma, bo i tak większość mam stałych szkleń, więc i tak z pola muszę. Resztę mniejszych machnęłam przy okazji. W domu dowiedziałam się za to, że firanki już może by zmienić. No i się wzięłam. Do umycia wewnątrz zostały mi tylko trzy małe okna, bo jak zdejmowałam firanki to od razu machnęłam kilka. Firanki też w większości już wiszą, reszta jest mokra i muszę wyprasować, a już dziś mi się nie chce.
Mam dość. Ale mam czysto.

U mnie z oknami to jest pewnie zboczenie, ale ja muszę tak raz na dwa miesiące umyć, nawet w zimie, czasem częściej, głównie w lecie, jak się kurzy bardzo to potrafię raz na trzy tygodnie. Już pominę kota, który znaczy cztery okna na metr, albo i wyżej, jak puka do domu. W zimie czekam, aż będzie ładna pogoda, a jak już MUSZĘ UMYĆ OKNA, to czekam, aż nie będzie ścierka do szyby przymarzać ;) wiem, jestem nienormalna. Nawet Osobisty mi mówił, że zobaczę, że jak będę mieć tyle okien to mi się nie będzie chciało. I jest w szoku, bo nadal mi się chce. Jeszcze pokłada nadzieję, że jak dojdzie góra to mi się odechce. Na razie nie wyprowadzam go z błędu ;)